..

..

..

Ανακοίνωση της δημοτικής κίνησης Βριλησσίων 

ΝΑΙ μπορούσαν να γίνουν όλα αλλιώς!

Υπό ορισμένες προϋποθέσεις!

Με τις οποίες αναγκαστικά πρέπει να ασχοληθούμε, αφού όλοι λένε, πως οι επόμενες κρίσεις θα είναι και πιο συχνές και πιο έντονες, και πως πρέπει να μάθουμε να ζούμε μαζί τους...

Στη «ΔΡΑΣΗ» σκεφτόμαστε, ότι αυτή η κακοκαιρία θα είχε αντιμετωπιστεί πιο έγκαιρα και πιο αποτελεσματικά αν η δημοτική αρχή, μερικές ημέρες πριν:

• -Είχε συγκαλέσει δημοτικό συμβούλιο, είχε ενημερώσει τις παρατάξεις για τον επερχόμενο κίνδυνο, τα μέσα που διαθέτει και ζητούσε τη γνώμη και τη συμβολή τους για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση. Τα μηχανήματα που βρέθηκαν εκ των υστέρων, μπορούσαν να έχουν βρεθεί και από πριν, μάλιστα περισσότερα.
• -Είχε συγκεντρώσει τους υπαλλήλους που σχετίζονται με το θέμα, (Πολιτική Προστασία, Πράσινο, Καθαριότητα) και είχε εξασφαλίσει τρόπους για να είναι όλοι οι απαραίτητοι στις θέσεις τους. (όχι όλοι... κάπου, γενικά...)
• -Είχε κάνει τους πολίτες συμμέτοχους, ενημερώνοντας τους με κάθε μέσο και τρόπο, με ανακοινώσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κινητοποιώντας φορείς και συλλογικότητες, εθελοντές, που δυστυχώς τα τελευταία χρόνια όλο και περιορίζεται ο αριθμός τους. Όχι εκδίδοντας πολεμικά ανακοινωθέντα εκ των υστέρων. («Μάχομαι»!). Όχι ζητώντας τον περιορισμό των κινήσεων όλων ανεξαιρέτως, διότι ορισμένοι θα μπορούσαν να βοηθήσουν. Καθαρίζοντας αυλές και εισόδους κτηρίων, απομακρύνοντας μικρά κλαδιά κοκ. Η ασφαλής καθημερινότητα δεν εξασφαλίζεται εν απουσία του δημότη, πολύ περισσότερο εναντίον του! (Καταλαβαίνουμε βέβαια, ότι την επαφή με το δημότη δεν την κατακτάς την τελευταία στιγμή, ενώ όλα τα χρόνια που διοικείς τον κρατάς στο περιθώριο ή τον αντιμετωπίζεις ως αντίπαλο ή εχθρό. Η επαφή με το δημότη προϋποθέτει μια διαφορετική κουλτούρα διοίκησης, δημοκρατική, επαφής και επικοινωνίας με τους πολίτες. Όλα αυτά που δεν γίνονται με διοικήσεις που απολαμβάνουν να διοικούν με 10 δημοτικούς συμβούλους στους 33 και δεν προβληματίζονται καθόλου για το γιατί τους παρέχεται αυτή η αυταρχική δυνατότητα!)
• Η κακοκαιρία θα είχε αντιμετωπιστεί πιο αποτελεσματικά... Αν η δημοτική αρχή πολλούς μήνες πριν, (από την Μήδεια και μετά), είχε πάρει μέτρα για να μην ξανασυμβούν τα ίδια με πέρυσι (καθαρισμοί δέντρων, καλώδια, ασφάλιση κάδων)
• Αν η δημοτική αρχή πολλά χρόνια πριν, (από την πρώτη εκλογή της), είχε διεκδικήσει, μαζί με τις αυξανόμενες αρμοδιότητες των δήμων, και τους ανάλογους πόρους, για να ανταπεξέλθει στις πολιτικές που μετατρέπουν τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης από κύτταρα δημοκρατίας σε γραφειοκρατικούς μηχανισμούς. Δεν είναι όμως μόνον αυτά... Οι τελευταίες κρίσεις: η Μήδεια, οι φωτιές, η πανδημία, ο τωρινός χιονιάς απέδειξαν ότι τίποτε πλέον δεν λύνεται σε τοπικό επίπεδο, όσο ικανός κι' αν είναι ένας δήμαρχος, όσα περισσότερα κι αν κατάφερνε, τα όρια είναι ανυπέρβλητα.

Χρειάζεται και προσπάθεια και άλλη πολιτική.

Η σημερινή κυβέρνηση, μελετημένα και οργανωμένα, προχωρά με πάθος στη νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση, ενώ εμφανίζεται ανίκανη να διαχειριστεί προς το συμφέρον του πολίτη οποιαδήποτε κρίση, από την πιο απλή έως την πιο σύνθετη.

Σπαταλά τις δυνάμεις της και της δυνατότητες της χώρας για να ολοκληρώσει τη διάλυση παραγωγικών δυνάμεων και επιχειρήσεων, δημιουργώντας έναν νέο χάρτη ιδιωτικής κερδοφορίας και αναδιαρθρώνοντας τις συνθήκες εργασίας σε βάρος των εργαζομένων.

Την ίδια ώρα συγκροτείται το νέο απολυταρχικό κράτος, που βεβαίως αδυνατεί να αντιμετωπίσει για λογαριασμό της κοινωνίας τον παραμικρό κίνδυνο.

Είναι το αποτέλεσμα μιας πολιτικής που προορίζεται να υπηρετεί τους λίγους και ημέτερους, αγνοώντας τα συμφέροντα των πολλών.

Η συνεχής μεταφορά πόρων από το δημόσιο σε ιδιωτικά εταιρικά συμφέροντα, εξασφαλίζει μεν κέρδος σε ελάχιστους, αλλά οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε συρρίκνωση, μέχρι εξαφάνισης, τη δημόσια ασφάλεια και προστασία.

Αυτή η ανικανότητα στοιχειώδους διαχείρισης και της χιονόπτωσης, δείχνει ότι αυτοί που κυβερνούν τη χώρα (όποιοι κι’ αν είναι...), στο όνομα των μεγάλων και ριζικών «μεταρρυθμίσεων», την οδηγούν σε διάλυση. Χρησιμοποιώντας μάλιστα, όση αυταρχικότητα και προπαγάνδα απαιτείται. Επ’ αυτού αποδεικνύονται τόσο ικανοί, όσο ανίκανοι είναι να κρατήσουν τους δρόμους ανοιχτούς, να οργανώσουν τους εμβολιασμούς ή να φτιάξουν μάσκες για τους μαθητές σε κατάλληλες διαστάσεις...

Το θέμα είναι αν θα τους αφήσουμε!