Από το γραφείο τύπου της Τομεακής Επιτροπής Βορειοδυτικής Αθήνας του ΚΚΕ εκδόθηκε η παρακάτω ανακοίνωση:
Με μαζική συμμετοχή και μεγάλο ενδιαφέρον πραγματοποιήθηκε από τις Κομματικές Οργανώσεις Νέας Ιωνίας του ΚΚΕ η βιβλιοπαρουσίαση της έκδοσης «1922 Ιμπεριαλιστική Εκστρατεία και Μικρασιατική Καταστροφή», επιμέλειας του Τμήματος Ιστορίας της Κεντρικής Επιροπής του ΚΚΕ.
Στην εκδήλωση παραβρέθηκε η βουλευτής του ΚΚΕ, Μαρία Κομνηνάκα.
Την εκδήλωση άνοιξε ο Αλέξανδρος Μπουσδέκης, μέλος της Τομεακής Επιτροπής Βορειοδυτικής Αθήνας του ΚΚΕ, ο οποίος, αφού καλωσόρισε τους παρευρισκόμενους, αναφέρθηκε στο γενικότερο πρόγραμμα παρεμβάσεων του Κόμματος, με αφορμή τα 100 χρόνια από την Μικρασιατική Εκστρατεία και Καταστροφή. Τόνισε ότι «επιδιώκουμε να συζητήσουμε για τις αιτίες της Μικρασιατικής Καταστροφής, να φωτίσουμε πλευρές της ιστορίας της τότε περιόδου από την σκοπιά των εργατικών – λαϊκών συμφερόντων, να συζητήσουμε για τα πολύτιμα συμπεράσματα που βγαίνουν, να αντιπαρατεθούμε με τα ιδεολογήματα και την παραχάραξη της ιστορίας που επιδιώκεται από την αστική τάξη».
Στην συνέχεια, τον λόγο πήρε ο Αναστάσης Γκίκας, μέλος του Τμήματος Ιστορίας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, για την παρουσίαση της έκδοσης. Η ομιλία του ξεκίνησε λέγοντας: «Όποιος δεν διδάσκεται από την Ιστορία και δε μετατρέπει αυτή τη γνώση σε εργαλείο, σε "όπλο" και γενικότερα σε ενεργό-συνειδητή δράση για το χτύπημα του κακού στη ρίζα του, τότε -όντως- στέκεται καταδικασμένος να ζει ξανά και ξανά τα ίδια δεινά: φτώχεια, ανεργία, πείνα, πόλεμο, προσφυγιά. Γι' αυτό και 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή οι εικόνες φρίκης του ιμπεριαλιστικού πολέμου και των καραβανιών των ξεριζωμένων συνεχίζουν να είναι -δυστυχώς- εικόνες πολύ γνώριμες: στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, στην Ουκρανία, κ.α.».
Στη συνέχεια, ανέφερε ότι η ιμπεριαλιστική μικρασιατική εκστρατεία, η επιχείρηση δηλαδή επιβολής διά των ελληνικών όπλων του ιμπεριαλιστικού διαμελισμού της πρώην οθωμανικής αυτοκρατορίας μεταξύ των νικητών του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, είχε καταστροφικές συνέπειες για τους ελληνικούς άμαχους πληθυσμούς της Μικράς Ασίας και του Πόντου. Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, όμως, είχε τραγικές συνέπειες και για τον ελληνικό λαό, ο οποίος κλήθηκε να σηκώσει τα δυσβάσταχτα βάρη του, τόσο στο μέτωπο όσο και στα μετόπισθεν.
Τόνισε ότι το αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ των δύο αυτών ανειρήνευτων κόσμων –κεφάλαιο και εργασία, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι- γινόταν όλο και πιο ορατό στην πορεία του πολέμου.
Αναφερόμενος στην δράση του Κόμματος εκείνη την περίοδο, υπογράμμισε ότι, παρότι το ΚΚΕ τότε διένυε ακόμη τα πρώτα του βήματα, στάθηκε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Κόντρα στα «ψεύτικα, τα λόγια, τα μεγάλα» της αστικής τάξης, πάλεψε για να αναδείξει τις πραγματικές αιτίες της Μικρασιατικής Εκστρατείας αποκαλύπτοντας τα κάλπικα προσχήματα, για να αναδείξει το πραγματικό περιεχόμενο του πολέμου και τους κινδύνους που εγκυμονούσε για τους λαούς.
Εξάλλου, το ΚΚΕ, εξ αρχής, προσπάθησε να έρθει σε επαφή με τους πρόσφυγες, να τους συνδέσει με το ντόπιο εργατικό και αγροτικό κίνημα και να οργανώσει την πάλη τους για επιβίωση και καλύτερους όρους εργασίας. Οι δεσμοί του ΚΚΕ με τη φτωχολογιά των προσφύγων που σφυρηλατήθηκαν στο καμίνι της ταξικής πάλης κατά τα πρώτα χρόνια της εγκατάστασής τους στην Ελλάδα, όχι μόνο άντεξαν, αλλά και ατσαλώθηκαν ακόμη περισσότερο με την πάροδο του χρόνου: στην πάλη κατά των κατακτητών και των ντόπιων συνεργατών τους, στις μάχες του Δεκέμβρη του 1944, στην κρίσιμη ταξική σύγκρουση του 1946-1949, στους σκληρούς αγώνες που δόθηκαν μέσα σε συνθήκες άγριας αστικής τρομοκρατίας το 1950-1967, στην πάλη κατά της δικτατορίας, στους πολλούς και πολύμορφους αγώνες που δόθηκαν μετά το 1974, έως και τις μέρες μας.
Μετά την ομιλία, ακολούθησε πλούσια συζήτηση που ανέδειξε το αυξημένο ενδιαφέρον για το θέμα της Μικρασιατικής Εκστρατείας και Καταστροφής, ιδιαίτερα στην προσφυγική Νέα Ιωνία, όπου μεγάλο μέρος των κατοίκων έχουν ρίζες από την Μικρά Ασία.
