Displaying items by tag: πυρηνικα

..

..

..

Σαν σήμερα, στις 26 Απριλίου 1986, σημειώθηκε η πυρηνική έκρηξη στο Τσερνόμπιλ, η οποία απελευθέρωσε στην ατμόσφαιρα 200 φορές μεγαλύτερη ραδιενέργεια από τις ατομικές βόμβες σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι. Τα σημάδια της καταστροφής είναι ακόμα εμφανή υπενθυμίζοντας τις καταστροφικές συνέπειες που μπορεί να έχει η χρήση της πυρηνικής ενέργειας.

Από την έκρηξη στο Τσερνόμπιλ στην πόλη Πριπιάτ εκκενώθηκαν σταδιακά 30 χιλιόμετρα περιμετρικά του εργοστάσιο. Μάλιστα, η ραδιενεργή βροχή έφτασε μέχρι και την Ιρλανδία. Δεκάδες ήταν οι νεκροί εργάτες και πυροσβέστες τις πρώτες ημέρες ενώ 237 άνθρωποι διακομίστηκαν σε ειδική κλινική στη Μόσχα. Την ίδια στιγμή, τουλάχιστον 4.000 άνθρωποι πέθαναν από αίτια που σχετίζονται με τη ραδιενεργή ακτινοβολία.

Οι συνέπειες στην υγεία, όμως, δεν έμειναν εκεί. Τα επόμενα χρόνια υπήρξε μεγάλη αύξηση του καρκίνου του θυρεοειδούς, ειδικά σε παιδιά ενώ πάρα πολλές ήταν και οι αναγκαστικές εκτρώσεις. Μάλιστα, σχετικά περιστατικά είχαν σημειωθεί και στην Ελλάδα, όπου είχε επηρεαστεί από τη μετάδοση της ραδιενέργειας.

Από την “αποπυρηνικοποίηση” στη δημιουργία νέων αντιδραστήρων

Η διεθνής κοινότητα φαίνεται, όμως, πως έχει “κοντή” μνήμη. Ενώ τα τελευταία χρόνια έχουν υπάρξει νέα πυρηνικά ατυχήματα, πολλά κράτη όχι μόνο εμμένουν στην χρήση της πυρηνικής ενέργειας και προχωρούν στον εξοπλισμό τους με πυρηνικά όπλα μαζικής καταστροφής αλλά σχεδιάζουν την περαιτέρω κατασκευή πυρηνικών εργοστασίων.

Με αφορμή την ενεργειακή κρίση, μια σειρά από κυβερνήσεις στρέφονται εκ νέου στην πυρηνική ενέργεια, με την Γαλλία για παράδειγμα να κάνει λόγο για “πυρηνική αναγέννηση” και τον Μακρόν να υπόσχεται την κατασκευή 14 αντιδραστήρων τα επόμενα χρόνια. Την ίδια ώρα στην Ελλάδα, παρ’ όλο που δεν σχεδιάζεται αντίστοιχη κατασκευή αντιδραστήρων, μαθαίνουμε πως τα πυρηνικά δεν αποτελούν πλέον “ταμπού”. Γειτονικές χώρες, όπως η Τουρκία, είτε έχουν ήδη προχωρήσει σε σχετικά έργα, είτε τα προγραμματίζουν, όπως η Βουλγαρία.

Τα “δύσκολα” συμπεράσματα του Τσερνόμπιλ για την μείωση της χρήσης των πυρηνικών φαίνεται να μένουν στο παρελθόν, καθώς συζητάμε και σχεδιάζουμε πλέον για “οικολογική” πυρηνική ενέργεια. Οι εξαγγελίες για “πράσινη μετάβαση” δεν εξελίσσονται όπως αναμενόταν και με την ενεργειακή κρίση να εξελίσσεται γίνεται ξεκάθαρο πως χρειάζεται άμεση αλλαγή κατεύθυνσης.

Δείτε ακόμα: “Ξεκινούν διακοπές ρεύματος σε απλήρωτους λογαριασμούς” (video)

..

..
..

Από το γραφείο τύπου των Πρασίνων εκδόθηκε η παρακάτω ανακοίνωση: 

Όχι σε "ελληνικό" πυρηνικό εργοστάσιο στο Μπέλενε

Δεν υπάρχει ειρηνική χρήση της πυρηνικής ενέργειας, τονίζουν οι Πράσινοι. Και η Ρωσία, που έχει κατασκευάσει τα πυρηνικά εργοστάσια της Ουκρανίας, δεν έχει κανένα δικαίωμα να παίζει ρωσική ρουλέτα, καταλαμβάνοντάς τα ή στήνοντας μάχες ανάμεσά τους. Ο πόλεμος θα πρέπει να σταματήσει άμεσα, γιατί ο κίνδυνος να ζήσουμε ένα νέο Τσερνομπίλ είναι μεγάλος.

Ευθύνες έχει και η ελληνική κυβέρνηση, που όχι μόνο στέλνει πολεμικό υλικό στην Ουκρανία αλλά στηρίζει και την πυρηνική ενέργεια και έχει συμφωνήσει κρυφά με τη βουλγαρική κυβέρνηση να αγοράζει ενέργεια από νέο πυρηνικό εργοστάσιο στο Μπέλενε με 20ετή σύμβαση, ώστε να κάνει οικονομικά βιώσιμη την κατασκευή και λειτουργία του!!! Η εξυπηρέτηση του πυρηνικού λόμπι με τα χρήματά μας είναι απαράδεκτη.

Μπορεί οι αρχές να μας καθησυχάζουν ότι δεν προκλήθηκε διαρροή ραδιενέργειας στο πυρηνικό εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στη Ζαπορίζια, το μεγαλύτερο της Ευρώπης, στην κεντρική Ουκρανία, αλλά ο ρωσικός βομβαρδισμός και η πυρκαγιά που προκλήθηκε ίσως να είναι το τελευταίο ριψοκίνδυνο επεισόδιο πριν το μεγάλο ατύχημα.

Από την πρώτη στιγμή οι Πράσινοι έχουμε στιγματίσει την κατάληψη του πυρηνικού συγκροτήματος στο Τσερνομπίλ και ήδη έχει αναφερθεί πλήγμα σε περιοχή πυρηνικών αποβλήτων.

Λέμε δεκαετίες τώρα ότι η πυρηνική ενέργεια είναι επικίνδυνη, τόσο στην πολεμική όσο και στην "ειρηνική" μορφή της. Πρέπει να βγούμε άμεσα και από ΟΛΑ τα ορυκτά καύσιμα, και από την πυρηνική ενέργεια. Δεν έχει καμία λογική να προωθούνται νέα πυρηνικά εργοστάσια για να προστατέψουμε το κλίμα και την ίδια στιγμή να κινδυνεύουμε από ...πυρηνική καταστροφή. Τα πυρηνικά δεν είναι "πράσινα", δεν είναι μέρος της λύσης, είναι μέρος του προβλήματος και αποτελούν πάντα ένα κίνδυνο για την ανθρωπότητα.

Καλούμε την ελληνική κυβέρνηση να σταματήσει να συντάσσεται με το λόμπι που προωθεί το αέριο και τα πυρηνικά ως δήθεν "πράσινη" επένδυση για να αντιμετωπίσουμε την κλιματική κατάρρευση. Αν κάποιος είχε αμφιβολία -ακόμα και μετά από τα πυρηνικά ατυχήματα στο Τσερνομπίλ και τη Φουκουσίμα- για το πόσο επικίνδυνη είναι η ύπαρξη πυρηνικών εργοστασίων, δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνεται τώρα με τον πόλεμο στην Ουκρανία πόσο επικίνδυνη είναι η παρουσία πυρηνικών εργοστασίων και ότι με αυτά διευκολύνεται η κατασκευή πυρηνικών όπλων.

Η στάση των ελληνικών κυβερνήσεων είναι απαράδεκτη. Η κυβέρνηση όμως του Κυρ. Μητσοτάκη έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Στα κρυφά προωθεί δέσμευση της χώρας για πολλά χρόνια στην πυρηνική ενέργεια, ενώ στα φανερά προωθεί τα συμφέροντα των λόμπι αερίου. Αλλά και η αντιπολίτευση παραμένει σιωπηλή σε στρατηγικές επιλογές που μας δεσμεύουν για πολλές δεκαετίες, την ίδια στιγμή που επιλέγει να κάνει πολύ θόρυβο για λιγότερο σημαντικά θέματα.

Δείτε ακόμα: Κυκλοφορεί η Έκφραση 05.03.2022

..

..

..

 Γράφει ο Βαγγέλης Χωραφάς 

Είναι δυνατόν να γίνει ένας πυρηνικός πόλεμος; Η απάντηση είναι ναι, αφού πολλές χώρες κατέχουν πυρηνικά όπλα. Είναι πιθανόν; Η απάντηση είναι όχι. Είναι πιο πιθανό από ό,τι στο παρελθόν; Κανένας δεν μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα, αλλά δεν φαίνεται να υπάρχουν μεγαλύτερες πιθανότητες.

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν αποκάλυψε πώς οι ρωσικές πυρηνικές δυνάμεις έχουν τεθεί σε κατάσταση συναγερμού. Για να καταλάβουμε εάν η απειλή είναι σοβαρή ή όχι, είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε το πώς οι Ρώσοι, και οι Σοβιετικοί πριν από αυτούς, αντιλαμβάνονται τον πυρηνικό πόλεμο.

ΤΟ ΠΥΡΗΝΙΚΟ ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ ΕΣΣΔ

Το σοβιετικό δόγμα βασίστηκε στο «δεύτερο πλήγμα»: τα πυρηνικά όπλα χρησιμοποιούνται ως αντίποινα, μόνο αν πρώτα τα χρησιμοποιήσουν οι αντίπαλοι. Ο τελευταίος διάσημος αρχιστράτηγος των σοβιετικών δυνάμεων, ο Νικολάι Ογκάρκοφ, είχε αναπτύξει παράλληλα και ένα δόγμα για «ταυτόχρονα πλήγματα».

Η στιγμή του Ψυχρού Πολέμου που εμφανίστηκε μεγαλύτερος κίνδυνος πυρηνικού πολέμου, εκτός από τη γνωστή πυραυλική κρίση της Κούβας το 1962, ήταν η κρίση των ευρωπυραύλων, όταν το ΝΑΤΟ ανέπτυξε νέα οπλικά συστήματα (τους βαλλιστικούς πυραύλους Pershing 2 και τους πυραύλους κρουζ Gryphon) στη Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ολλανδία και την Ιταλία. Σε εκείνη την περίπτωση, ο σοβιετικός συναγερμός έφτασε στο μέγιστο, αν και η κοινή γνώμη δεν το γνώριζε. Υπήρχαν όμως και άλλες κρίσεις που πέρασαν στη λήθη, ακόμη και τους τελευταίους μήνες της ΕΣΣΔ. Συναγερμός διατάχθηκε επίσης τον Αύγουστο του 1991, κατά τη διάρκεια του αποτυχημένου στρατιωτικού πραξικοπήματος κατά του Γκορμπατσόφ.

Στη μετασοβιετική εποχή, οι στρατηγικές πυρηνικές δυνάμεις της Ρωσίας τέθηκαν σε πολεμικό συναγερμό τουλάχιστον άλλες τρεις φορές: κατά τη διάρκεια του πολέμου μεταξύ της Αρμενίας και του Αζερμπαϊτζάν το 1993, κατά τη διάρκεια του αποτυχημένου πραξικοπήματος κατά του Γιέλτσιν το 1993 και στο περιστατικό του 1995. όταν ένας πύραυλος Northern Lights που εκτοξεύτηκε από τη Νορβηγία παρερμηνευόταν ως βαλλιστικός πύραυλος.

ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΥΡΗΝΙΚΟ ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ

Με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, τα πράγματα έχουν αλλάξει μόνο εν μέρει. Το δόγμα δεν άλλαξε ποτέ επίσημα, ισχύει το «δεύτερο πλήγμα». Η χρήση στρατηγικών πυρηνικών όπλων κατά των δυτικών χωρών και των ΗΠΑ θεωρείται μόνο ως απάντηση σε μια επίθεση των ΗΠΑ στη Ρωσία. Όμως, στον τελευταίο εκσυγχρονισμό του δόγματος, προβλέπεται πυρηνική απάντηση και κατά της χρήσης συμβατικών όπλων. Αλλά το νόημα δεν αλλάζει: εάν οι ΗΠΑ ή το ΝΑΤΟ εξαπέλυαν συμβατικές επιθέσεις εναντίον ρωσικών στρατηγικών στόχων (όπως τα κεντρικά κέντρα διοίκησης και ελέγχου ή η πρωτεύουσα), η Ρωσία θα απαντούσε με πυρηνικά αντίποινα.

Παράλληλα, το δόγμα για τη χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων στο πεδίο της μάχης εξακολουθεί να είναι ασαφές. Σήμερα δεν γνωρίζουμε ακριβώς πότε ένας Ρώσος πρόεδρος μπορεί να επιτρέψει τη χρήση τακτικών όπλων εναντίον ενός εχθρικού στρατού.

Επισήμως θα έπρεπε να τα χρησιμοποιεί μόνο ως αντίποινα (μετά από μια εχθρική πυρηνική επίθεση) ή ως απάντηση σε μια απελπιστική κατάσταση στο έδαφος: αν οι ρωσικές δυνάμεις συντρίβονταν και υπήρχε ο κίνδυνος μια εισβολή στο ρωσικό έδαφος.

Τίποτα από αυτά δεν ισχύει για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ο ουκρανικός στρατός, στην καλύτερη περίπτωση, είναι ικανός να αντέξει την επίθεση, αλλά δεν έχει την ικανότητα να συντρίψει τον εχθρό, ούτε να εισβάλει στη Ρωσία.

ΚΑΠΟΙΑ ΑΚΡΑΙΑ ΣΕΝΑΡΙΑ

Σύμφωνα με κάποιους Αμερικανούς ειδικούς, οι Ρώσοι μπορεί να μην έχουν κοινοποιήσει μια επιλογή προληπτικής χρήσης τακτικών πυρηνικών όπλων. Σε αυτή την περίπτωση, δεν θα περίμεναν να χάσουν τη μάχη ή να δεχθούν εισβολή, αλλά αν εκτιμούσαν ότι ο πόλεμος γυρίζει προς το χειρότερο (επειδή διαρκεί πολύ ή δημιουργείται ένας μεγάλος συνασπισμός εχθρικών κρατών), θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν ένα ή περισσότερα τακτικά πυρηνικά όπλα και να περιμένουν τον εχθρό να καθίσει αμέσως στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Αν αυτό ισχύει, ο πιο πιθανός στόχος θα ήταν η Ουκρανία. Αυτό είναι ένα πολύ απίθανο σενάριο, που δεν προέρχεται από ρωσικές πηγές, αλλά όχι αδύνατο.

Υπάρχουν επίσης αναλυτές στη Δύση που θεωρούν ότι ο Πούτιν μπορεί να υιοθετήσει το «δόγμα του τρελού». Δηλαδή, εάν ο Πούτιν θέλει πραγματικά να δημιουργήσει πανικό και να αναγκάσει τις ΗΠΑ να ζητήσουν διαπραγματεύσεις και συνομιλίες, δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι ο στόχος μιας περιορισμένης πυρηνικής επίθεσης να είναι μια χώρα του ΝΑΤΟ χωρίς πυρηνικά όπλα, όπως η Πολωνία οι Βαλτικές ή η Νορβηγία. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο Πούτιν θα έπαιζε το χαρτί του «τρελού» και θα ανάγκαζε έναν εχθρό που δεν σκέφτεται πλέον να κλιμακώσει τα πυρηνικά αντίποινα να απαιτήσει αμέσως ειρήνη, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, για να αποφύγει περαιτέρω «τρελές» ενέργειες. Αυτή είναι μια ακόμη λιγότερο πιθανή υπόθεση, αλλά μαθηματικά δεν μπορεί να αποκλειστεί.

Για να ακυρωθούν όλα αυτά τα σενάρια, όσο ανορθολογικά και απίθανα και αν είναι, δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τις διαπραγματεύσεις. Διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία. Αλλά και διαπραγματεύσεις για να λυθούν τα θέματα ασφάλειας της Ρωσίας και ότι δεν θα υπάρξει κλιμάκωση από την πλευρά της Δύσης, η οποία έχει τα μέσα για καταστροφικά αντίποινα. Είναι όμως ο Τζο Μπάιντεν ικανός να το καταφέρει; Αυτό δύσκολα μπορείς να το περιμένεις από κάποιον που εκφράζεται με όρους όπως: «Η μόνη εναλλακτική στις κυρώσεις είναι ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος». Αλλά οι πιθανότητες να συμβεί αυτός ο πόλεμος είναι μηδαμινές. Προς το παρόν.