Displaying items by tag: χωραφας

..

..

..

Γράφει ο Βαγγέλης Χωραφάς*

Ο Ινδο-Ειρηνικός είναι η γεωγραφική περιοχή του πλανήτη, στην οποία θα καθοριστεί το αποτέλεσμα της σύγκρουσης μεταξύ της ισχύουσας μονοπολικότητας που προωθεί η Δύση και της πολυπολικότητας που προωθούν η Κίνα και η Ρωσία.

Πρόκειται για μια αλλαγή που θα καθορίσει τον ηγεμόνα του παγκόσμιου συστήματος για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στο παρελθόν, όλες οι ηγεμονικές αλλαγές συνοδεύτηκαν και από παγκόσμιους πολέμους. Τα σημερινά δεδομένα δεν δείχνουν ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια τέτοια σύγκρουση. Δείχνουν όμως ότι, αναδιατάσσονται σε παγκόσμια κλίμακα οι συμμαχίες, μια απαραίτητη προϋπόθεση για την τελική αναμέτρηση.

Στη παρούσα φάση, στο στόχαστρο των Μεγάλων Δυνάμεων βρίσκονται οι χώρες της Περιφέρειας. Ο προσανατολισμός των τελευταίων στα δύο στρατόπεδα, θα είναι καθοριστικός για την επίτευξη ευνοϊκών συσχετισμών.

Τα κράτη της Περιφέρειας, ήταν μέχρι σήμερα, οι χαμένοι της παγκοσμιοποίησης, οι δορυφόροι των ισχυρών χωρών, τα κατάλοιπα της αποικιοκρατίας, οι χώρες με τις συνεχείς εμφύλιες συγκρούσεις. Σε αυτή τη νέα φάση ίσως αποκτήσουν περισσότερες επιλογές.

ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΩΚΕΑΝΟΥΣ

Οι δύο ωκεανοί, ο Ατλαντικός και ο Ειρηνικός θα αποτελέσουν κρίσιμα πεδία αντιπαράθεσης το επόμενο διάστημα.

Ο Ατλαντικός που αποτελεί τη «γειτονιά» της Δύσης, είναι ένας χώρος όπου ο άξονας Μόσχας-Πεκίνου θα προσπαθήσει να αντιδράσει στη δυτική προέλαση (AUKUS στον Ινδό-Ειρηνικό και ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη) στις αντίστοιχες «γειτονιές» της Ρωσίας και της Κίνας. Η στρατηγική του Πεκίνου και της Μόσχας θα είναι πολύ σαφής: εάν δεν έχουν το δικαίωμα να έχουν τις δικές τους περιοχές επιρροής, ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να έχουν αυτό το δικαίωμα.

Ο Ατλαντικός θα μπορούσε να γίνει τόσο γεωστρατηγικά καθοριστικός όσο και ο Ινδο-Ειρηνικός. Αυτό υποδηλώνεται από ορισμένα γεγονότα που συνέβησαν το τελευταίο διάστημα. Το «Ροζ Κύμα» αριστερόστροφων κυβερνήσεων και η ανανεωμένη ρωσική υποστήριξη σε πολιτικές δυνάμεις της Λατινικής Αμερικής, την εδραίωση της Κίνας στη Νικαράγουα, το κύμα αστάθειας που επηρέασε τις πρώην γαλλικές αποικίες στη Λατινική Αμερική (Μαρτινίκα και Γουαδελούπη) και τελευταίο, αλλά εξίσου σημαντικό, την κινεζική επικύρωση της αξίωσης της Αργεντινής για κυριαρχία στα νησιά Φώκλαντ.

Παράλληλα στον Ειρηνικό, εμφανίζεται η αφύπνιση της απόσχισης στις γαλλικές υπερπόντιες κτήσεις, όπως στη Νέα Καληδονία, η είσοδος της Κίνας στο Ανατολικό Τιμόρ και τα Νησιά του Σολομώντα, η συνεχιζόμενη σύγκρουση στο Καζακστάν και οι αυτονομιστικές κινήσεις στο Καρακαλπακστάν του Ουζμπεκιστάν. Η πρόσφατη ανατροπή του φιλοκινεζικού καθεστώτος στη Σρι Λάνκα εντάσσεται σε αυτές τις εξελίξεις.

Και ο Αρκτικός Ωκεανός θα αποτελέσει χώρο αντιπαράθεσης, ωστόσο σε αυτή, δεν εμπλέκονται χώρες της Περιφέρειας.

Με την είσοδο του ανταγωνισμού μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων στην Περιφέρεια έσπασε η εύθραυστη ισορροπία που εγγυόταν τη σταθερότητα του διεθνούς συστήματος.

Η παγκοσμιοποίηση αλλάζει, το ίδιο και ο σχηματισμός μπλοκ, πόλων και συμμαχιών στη διεθνή σκηνή. Υπάρχει κίνδυνος οι εποχές της μετριοπάθειας και της παθητικής ουδετερότητας να είναι πιο κοντά στο τέλος. Ακόμη και η Ελβετία, με απουσία από τους δύο παγκόσμιους πολέμους, έχει σπάσει μια παράδοση αιώνων ουδετερότητας καταδικάζοντας τη ρωσική δράση στην Ουκρανία. Η δε προοπτική ένταξής της στο ΝΑΤΟ, δεν πρέπει να αποκλείεται, μετά το παράδειγμα της Φινλανδίας και της Σουηδίας. Περιπτώσεις όπως αυτή της Σερβίας που κινείται μεταξύ Δύσης, Κίνας και Ρωσίας, θα υποστούν τεράστιες πιέσεις.

ΟΥΚΡΑΝΙΑ: ΤΑ ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΜΕΤΩΠΑ

Σε ό,τι αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία, η Ρωσία αναμένεται να επιτύχει τους αντικειμενικούς της στόχους, αργά ή γρήγορα. Αυτή η εξέλιξη ήταν αναμενόμενη λόγω της διαφοράς ισχύος των δύο χωρών, που η βοήθεια της Δύσης δεν κατάφερε να γεφυρώσει. Ήδη η Μόσχα κατέχει περισσότερο από το 20% των εδαφών της Ουκρανίας και κατά πάσα πιθανότητα, αυτό το ποσοστό θα αυξηθεί, το επόμενο διάστημα.

Αν οι δυνάμεις της Ουκρανίας με τη συνεργασία της Δύσης δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τους Ρώσους σε αυτό το μέτωπο, υπάρχουν και άλλες επιλογές. Μια από αυτές είναι η διεύρυνση του μετώπου και η επέκταση του πολέμου·ή, εναλλακτικά, η διασπορά των πιέσεων στη Μόσχα, έτσι ώστε να μην μπορεί να ανταποκριθεί σε πολλαπλά μέτωπα.

Από την αρχή των επιχειρήσεων, η Υπερδνειστερία αποτελεί έναν αδύναμο κρίκο στη ρωσική στρατηγική. Οι κινήσεις που έγιναν στην αρχή του πολέμου από την Ουκρανία και τη Μολδαβία προς αυτή την κατεύθυνση, μπορεί να επαναληφθούν. Θα υπάρξει ρωσική αντίδραση, αλλά αυτό θα απαιτήσει πρόσθετους πόρους και χρόνο.

Το Καλίνινγκραντ αποτελεί έναν ακόμη αδύναμο κρίκο. Ο διάδρομος Σουβάλκι είναι εξαιρετικά ευάλωτος. Η μέχρι τώρα λανθασμένη διαχείριση από την πλευρά της Λιθουανίας, των κυρώσεων για το Καλίνινγκραντ και η αποκλιμάκωση της έντασης από την πλευρά της ΕΕ, δεν σημαίνουν ότι δεν θα υπάρξουν νέες προσπάθειες.

Η πρόσβαση στα νησιά Σβάλμπαρντ αποκαταστάθηκε, μετά την προσπάθεια της Νορβηγίας να εμποδίσει τις μεταφορές σε αυτά. Ωστόσο, το θέμα μπορεί να επανέλθει στην κατάλληλη συγκυρία.

Το τελευταίο διάστημα έχουν πυκνώσει οι αντιδράσεις στην Τσετσενία για τη συμπαράταξή της με το Κρεμλίνο. Ομάδες Τσετσένων θεωρούν ότι η Ρωσία είναι ο κύριος εχθρός και οι Τσετσένοι δεν έχουν κανέναν λόγο να πολεμούν στην Ουκρανία. Πρόκειται για μια υβριδικού τύπου αναταραχή που προκαλείται από εξωγενείς παράγοντες, με στόχο την αποσταθεροποίηση του συμμάχου της Μόσχας.

Οι νέες αναταραχές στο Καζακστάν, μετά την απόπειρα εξέγερσης του Ιανουαρίου, δημιουργούν τεράστια πίεση στη Μόσχα. Ο πρόεδρος του Καζακστάν επιθυμεί καλές σχέσεις και με τη Ρωσία και με τη Δύση. Αυτή η στρατηγική των ίσων αποστάσεων δύσκολα θα γίνει αποδεκτή από το Κρεμλίνο. Το Καζακστάν αποτελεί κύρια συνιστώσα όλων των σχεδίων ευρασιατικής ολοκλήρωσης που προωθούν η Ρωσία και η Κίνα. Αλλά με τα σημερινά δεδομένα, θα μπορούσε να αποτελέσει και έναν μοχλό που θα αξιοποιούσε η Δύση.

Το ίδιο ισχύει και για το Ουζμπεκιστάν, άλλη μια χώρα-συνιστώσα των ευρασιατικών θεσμών. Μια εσωτερική αποσταθεροποίηση, θα μπορούσε να δημιουργήσει προβλήματα στο Κρεμλίνο, πολύ περισσότερο αν συνοδεύονταν από αποσχιστικές κινήσεις στο Καρακαλπακστάν.

Η ΜΕΣΟ-ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ

Η Νικαράγουα μέσα στο πλαίσιο του ανταγωνισμού των Μεγάλων Δυνάμεων παίζει και αναμένεται να παίξει βασικό ρόλο.

Με εγγενή γεωστρατηγική αξία και με σταθερό αντιαμερικανικό προσανατολισμό, αποτελούν μαζί με την Κούβα και τη Βενεζουέλα, μια τριάδα χωρών που οι ΗΠΑ θα πρέπει να αντιμετωπίζουν πολύ κοντά στα σύνορά τους. Η Κίνα και η Ρωσία ασκούν ήδη επιρροή στις τρεις χώρες, μια τάση που αναμένεται να διευρυνθεί τα επόμενα χρόνια.

Η προεδρία Ορτέγκα, αναζωογονημένη από το αποτέλεσμα των εκλογών, έκλεισε το 2021, δρομολογώντας ορισμένες προκλήσεις για τις Ηνωμένες Πολιτείες, συμπεριλαμβανομένης της ένταξης στην πολιτική της μίας Κίνας και του ανοίγματος ενός επίτιμου προξενείου στην Κριμαία.

Στις 7 Ιουνίου, τέθηκε σε ισχύ ένα προεδρικό διάταγμα σχετικά με την άδεια των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων να εισέλθουν στο έδαφος της Νικαράγουας «για να συμμετάσχουν σε εκπαιδευτικές ασκήσεις και επιχειρήσεις ανθρωπιστικής βοήθειας, σε αποστολές έρευνας, διάσωσης και ανάκτησης σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης ή φυσικές καταστροφές». Οι Ρώσοι στρατιώτες θα μπορούσαν να παραμείνουν στη Νικαράγουα από την 1η Ιουλίου έως τις 31 Δεκεμβρίου. Μια ιστορική κίνηση, γιατί σηματοδοτεί την επιθυμία της Μόσχας να αμφισβητήσει την Ουάσιγκτον στο εγγύς περιβάλλον της.

Η απάντηση της προεδρίας Μπάιντεν δεν άργησε να έρθει: στις 8 Ιουνίου, στο περιθώριο της ένατης Συνόδου Κορυφής της Αμερικής, η αμερικανική διπλωματία απείλησε με τον αποκλεισμό της Νικαράγουα από τη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κεντρικής Αμερικής, γνωστή και ως CAFTA, ως αντίποινα.

Οι εξελίξεις όμως μπορεί να είναι ακόμη μεγαλύτερες. Από το 2014 κινεζικές εταιρείες και η κυβέρνηση των Σαντινίστας είχαν συμφωνήσει για την κατασκευή ενός νέου καναλιού το οποίο, θα μπορούσε να ανταγωνιστεί το κανάλι του Παναμά. Αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα επικίνδυνο ρήγμα στο «εγγύς εξωτερικό» των ΗΠΑ και ξαναγράφοντας τη γεωγραφία της παγκοσμιοποίησης εις βάρος της Ουάσιγκτον. Πρόκειται για ένα φαραωνικό έργο, για το οποίο Κινέζοι και Ρώσοι επενδυτές, μεταξύ άλλων, ήταν έτοιμοι να επενδύσουν σαράντα δισεκατομμύρια δολάρια. Για τις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν μια περίπτωση casus belli.

Η κυβέρνηση Ομπάμα, έχοντας πλήρη γνώση των γεωπολιτικά ανατρεπτικών ιδιαιτεροτήτων του αντι-Παναμά καναλιού, προσπάθησε να αποσταθεροποιήσει τη Νικαράγουα. Υιοθέτησε ένα σενάριο υβριδικής «έγχρωμης επανάστασης», στο οποίο οι περιβαλλοντολόγοι θα μπλόκαραν το άνοιγμα των εργοταξίων και η αντιπολίτευση θα ωθούσε σε εμφύλια σύρραξη. Το σχέδιο δεν λειτούργησε, κυρίως γιατί οι κινέζοι επενδυτές δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του, αλλά παραμένει πάντα ανοικτό για υλοποίηση.

Καθώς και οι τρεις χώρες στον Κόλπο του Φονσέκα ─Ελ Σαλβαδόρ, Ονδούρα και Νικαράγουα─ αναγνωρίζουν «μία» Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, αυτό θα μπορούσε να ανοίξει αυτή την περιοχή σε συνέργειες μεταξύ κινεζικών έργων υποδομής. Αυτά τα έργα περιλαμβάνουν ένα νέο λιμάνι που αναπτύχθηκε από κινεζικά συμφέροντα στη Λα Ουνιόν, τη συμμετοχή της Κίνας σε έναν νέο υπερωκεάνιο διάδρομο μέσω της Ονδούρας, ο οποίος θα συνέδεε τον κόλπο του Φονσέκα στον Ειρηνικό με το Σαν Πέντρο Σούλα και το Πουέρτο Κορτές στον Ατλαντικό, και τη σύνδεση με ένα νέο εμπορικό κέντρο με οδική πρόσβαση κατά μήκος της πλευράς του Ειρηνικού, της Νικαράγουα.

Παρόμοιες ενέργειες θα μπορούσαν να ανοίξουν ξανά την προοπτική της κατασκευής του καναλιού της Νικαράγουας. Πράγματι, αν και η εμπορική βιωσιμότητα ενός τέτοιου καναλιού παραμένει αμφίβολη, η γεωπολιτική σημασία αυξάνει την πιθανότητα να προχωρήσει ένα τέτοιο έργο.

ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Η πρόσφατη σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών G20 του Μπαλί στις 8 Ιουλίου, θα έπρεπε να είχε εγκρίνει τη διεθνή απομόνωση της Ρωσίας, αλλά αυτό δεν συνέβη.

Κανένα τελικό έγγραφο για τον πόλεμο της Ουκρανίας δεν υπήρξε, αλλά ήταν προφανής η αδυναμία μιας τέτοιας έκβασης, δεδομένης της διαφορετικής ευαισθησίας στο θέμα, των χωρών που συμμετείχαν.

Αυτή η εξέλιξη καταδεικνύει ότι, ο διχασμός στο σημαντικότερο οικονομικό forum στο οποίο συμμετέχουν οι ισχυρότερες οικονομίες, είναι παρών.

Στο περιθώριο της G20, η Ρωσία και η Αμερική έκαναν ό,τι μπορούσαν σε διμερείς συναντήσεις με τους εκπροσώπους των άλλων χωρών: ο Λαβρόφ να ενισχύσει τις σχέσεις με εκείνα τα κράτη που δεν συμμετείχαν στην αντιρωσική σταυροφορία, οι δε Ηνωμένες Πολιτείες να προσπαθήσουν να τα φέρουν στο δικό τους μέρος.

Είναι δύσκολο να βρεθούν σημαντικές ενδείξεις για την έκβαση αυτών των διμερών επαφών, αλλά αυτό δεν αλλάζει τα πράγματα. Οι εξελίξεις στην παγκοσμιοποίηση και η αμφισβήτηση της ηγεμονίας της Δύσης σε αυτή, βρέθηκαν και πάλι στο προσκήνιο.

Στις 16 Ιουλίου ο Τζο Μπάιντεν δήλωσε στην αραβική Σύνοδο Κορυφής ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα παραμείνουν σταθερά προσηλωμένες στους συμμάχους τους στη Μέση Ανατολή και ότι «δεν πρόκειται να πάνε πουθενά», καθώς άσκησε πιέσεις για μια περιφερειακή συμμαχία ασφαλείας που θα ενσωματώνει το Ισραήλ.

Από την πλευρά της, η Σαουδική Αραβία έβαλε φρένο στις ελπίδες των ΗΠΑ και του Ισραήλ ότι η Σύνοδος Κορυφής θα μπορούσε να βοηθήσει να τεθούν οι βάσεις για μια περιφερειακή συμμαχία ασφαλείας που θα περιλαμβάνει το Ισραήλ, η οποία θα αντιμετωπίσει τις ιρανικές απειλές.

Ακόμη και το σχέδιο για τη σύνδεση συστημάτων αεράμυνας ,θα μπορούσε να είναι δύσκολη υπόθεση για τα αραβικά κράτη που δεν έχουν δεσμούς με το Ισραήλ και διστάζουν να συμμετάσχουν σε μια συμμαχία που θεωρείται ότι είναι ενάντια στο Ιράν, το οποίο διαθέτει ένα ισχυρό περιφερειακό δίκτυο αντιπροσώπων, όπως το Ιράκ, ο Λίβανος και η Υεμένη.

Ο Τζο Μπάιντεν πήγε στη Σαουδική Αραβία με την ελπίδα να επιτύχει μια συμφωνία για την παραγωγή πετρελαίου που θα συμβάλει στη μείωση των τιμών της βενζίνης που οδηγούν τον πληθωρισμό στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων 40 ετών και απειλούν τα ποσοστά του, στις εκλογές του Νοεμβρίου.

Φεύγει από την περιοχή με άδεια χέρια, αλλά ελπίζει ότι η ομάδα ΟΠΕΚ+, που περιλαμβάνει τη Σαουδική Αραβία, τη Ρωσία και άλλους μεγάλους παραγωγούς πετρελαίου, θα ενισχύσει την παραγωγή σε συνάντηση στις 3 Αυγούστου.

Τα κράτη του Κόλπου, τα οποία αρνήθηκαν να συνταχθούν με τη Δύση εναντίον της Ρωσίας για την Ουκρανία, επιδιώκουν μια συγκεκριμένη δέσμευση από τις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς αντιλαμβάνονται την τάση απομάκρυνσης των ΗΠΑ από την περιοχή. Παράλληλα με αυτή την απομάκρυνση, η Κίνα και η Ρωσία διευρύνουν το αποτύπωμά τους στη Μέση Ανατολή.

Με τα δεδομένα αυτά, η ιδέα της δημιουργίας ενός αραβικού ΝΑΤΟ που πρότεινε προ ημερών η Ιορδανία, στο οποίο θα περιλαμβάνονταν και το Ισραήλ, φαίνεται να απομακρύνεται.

Όλα τα προηγούμενα δείχνουν ότι οι εξελίξεις στην Περιφέρεια του παγκόσμιου συστήματος είναι συνεχείς. Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει αλλάξει όλα τα δεδομένα. Τα σενάρια πολλαπλασιάζονται και θα γίνουν καλύτερα κατανοητά με το πέρασμα του χρόνου.

* O Βαγγέλης Χωραφάς, διευθυντής της ιστοσελίδας γεωπολιτικής https://www.geoeurope.org/, δημοσιεύει καθημερινά πρωτότυπα άρθρα και αναλύσεις και στην προσωπική του σελίδα στο facebook (https://www.facebook.com/vangelis.chorafas).

     Άρθρο του Βαγγέλη Χωραφά,πολιτικού αναλυτή

Οι εκλογές στη Γαλλία και στις ΗΠΑ έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Ελλάδα. Το ίδιο ισχύει και για τις εκλογές στη Λιβύη και στο Λίβανο που θα επηρεάσουν τις ισορροπίες στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και για τις εκλογές στη Σερβία που θα επηρεάσουν τη σταθερότητα των Δυτικών Βαλκανίων.

ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

Παρατίθενται οι σημαντικότερες εκλογές ανά μήνα και οι πιθανές επιδράσεις τους στις περιφερειακές και περιφερειακές ισορροπίες.

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ

Η Λιβύη θα διεξήγαγε τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών της στις 24 Ιανουαρίου, ενώ ο πρώτος γύρος επρόκειτο να διεξαχθεί στις 24 Δεκεμβρίου, αλλά αναβλήθηκε. Το αποτέλεσμα αυτών των αναμετρήσεων θα μπορούσε να σηματοδοτήσει την αρχή της σταθεροποίησης της χώρας, όντας αυτές οι εκλογές ο πολιτικός τρόπος για να τερματιστεί ο εμφύλιος πόλεμος. Με τα δεδομένα αυτά, είναι πιθανόν να γίνουν εκλογές μέσα στο 2022, αλλά σε άγνωστες ημερομηνίες.

Πρόωρες εκλογές θα διεξαχθούν στην Πορτογαλία στις 30 Ιανουαρίου, αφού η κυβέρνηση μειοψηφίας του σοσιαλιστή Αντόνιο Κόστα, ενός από τους πρώτους που έδωσε νέα ώθηση στη σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη μετά την κρίση του 2008, δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει την έγκριση του προϋπολογισμού. Ο Κόστα θα χρειαστεί εκ νέου την συμμαχία με την Αριστερά και τους Κομμουνιστές, ενώ η Κεντροδεξιά φαίνεται να μειώνει την εκλογική διαφορά.

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

Μία από τις σπουδαιότερες εκλογικές αναμετρήσεις του Φεβρουαρίου είναι στην Κόστα Ρίκα. Αυτές οι γενικές εκλογές θα είναι οι πιο διαφορετικές, με τα μεγάλα φαβορί να είναι οι υποψήφιοι από τη Δεξιά και το Κέντρο, μετά τον μεγάλο πολιτικό κατακερματισμό της Αριστεράς και την πτώση του PAC, που βρίσκεται επί του παρόντος στην κυβέρνηση.

ΜΑΡΤΙΟΣ

Η Κολομβία θα είναι ένας από τους πρωταγωνιστές του Μαρτίου με τις βουλευτικές εκλογές της 13ης Μαρτίου. Η πτωτική πορεία του Ιβάν Ντούκε της Δεξιάς, θα μπορούσε να διαμορφώσει το πιο προοδευτικό κοινοβούλιο των τελευταίων δεκαετιών. Αν αυτό επιτευχθεί, τότε παρόμοια αποτελέσματα που θα μπορούσαν να επαναληφθούν στις προεδρικές εκλογές που θα γίνουν τον Μάϊο και τον Ιούνιο. Η Αριστερά και η Κεντροαριστερά θα διεκδικήσουν την προεδρία με τον Γκουστάβο Πέτρο και τον Σέρχιο Φαχάρδο.

Ο Λίβανος θα είναι ο άλλος μεγάλος πρωταγωνιστής του Μαρτίου. Η χώρα βρίσκεται πρακτικά χωρίς λειτουργική κυβέρνηση, από τη μεγάλη έκρηξη στο λιμάνι της Βηρυτού τον Αύγουστο του 2020, που έφερε στην επιφάνεια όλα τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει το σύνθετο πολιτικό σύστημα της χώρας μετά τον εμφύλιο πόλεμο. Ωστόσο, δεν υπάρχει μεγάλη ελπίδα ότι αυτές οι βουλευτικές εκλογές θα λύσουν τα προβλήματα της χώρας.

Το Χονγκ Κονγκ, από την πλευρά του, θα πραγματοποιήσει εκλογές για τον επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας στις 27 Μαρτίου. Θα είναι η πρώτη φορά από τότε που το Πεκίνο έβαλε τέλος στο μοντέλο «μία χώρα, δύο συστήματα».

Επίσης πολύ σχετικό με το μέλλον της Ανατολικής Ασίας θα είναι το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στη Νότια Κορέα στις 9 Μαρτίου, στις οποίες η συζήτηση θα περιστρέφεται γύρω από θέματα όπως η διαφθορά, οι τιμές των κατοικιών και η κατάσταση της νεολαίας. Πρόκειται για ένα πλαίσιο το οποίο μπορεί να ευνοήσει μια στροφή προς τα δεξιά στους πολιτικούς συσχετισμούς. Αν η Δεξιά νικήσει, τότε οι σχέσεις με τις ΗΠΑ θα γίνουν στενότερες και η χώρα θα ακολουθήσει σκληρότερη γραμμή απέναντι στην Κίνα και την Βόρεια Κορέα.

ΑΠΡΙΛΙΟΣ

Στην Γαλλία, οι προεδρικές εκλογές του Απριλίου θα δείξουν αν θα υπάρξει συνέχεια της προεδρίας Μακρόν, ή αν η χώρα θα στραφεί προς τα δεξιά. Η Αριστερά θα βρεθεί και πάλι εκτός παιχνιδιού όντας πολυδιασπασμένη, ενώ η Δεξιά θα είναι τριχοτομημένη μεταξύ Λεπέν, Ζεμούρ και Πεκρές.

Στην Ουγγαρία οι βουλευτικές εκλογές του Απριλίου θα φέρουν αντιμέτωπο τον Βίκτορ Όρμπαν με έναν συνασπισμό 6 κομμάτων υπό την ηγεσία του Πέτερ Μάρκι-Ζάι. Η νίκη του Όρμπαν δεν πρέπει να θεωρείται ως δεδομένη, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις.

Εκτός από τις πολύ σημαντικές προεδρικές εκλογές στη Γαλλία και τις βουλευτικές εκλογές στην Ουγγαρία, ο Απρίλιος θα φέρει δύο ακόμη εκλογικές διαδικασίες στην Ευρώπη.

Η Σερβία, της οποίας η σημασία είναι καθοριστική για το μέλλον των Δυτικών Βαλκανίων πραγματοποιεί τις προεδρικές, βουλευτικές και τοπικές εκλογές στις αρχές του μήνα. Με τα σημερινά δεδομένα, αναμένεται επικράτηση παντού της κυβερνητικής συμμαχίας υπό τον Αλεξάνταρ Βούτσιτς. Η αντιπολίτευση είναι και αδύναμη και διασπασμένη.

Τον Απρίλιο επίσης, η Σλοβενία, θα διεξάγει βουλευτικές εκλογές. Το κόμμα του πρωθυπουργού Γιάνεζ Γιάνσα προηγείται στις δημοσκοπήσεις.

Εκτός της Ευρώπης, η Γκάμπια, η μικρότερη και φτωχότερη χώρα στην ηπειρωτική Αφρική, θα έχει εκλογές για την Εθνοσυνέλευση μετά την επανεκλογή του Προέδρου Αντάμα Μπάροου τον Δεκέμβριο του 2021, και οι οποίες θα είναι οι πρώτες από το πραξικόπημα του 2017 και την ξένη παρέμβαση για να αποκατασταθεί η δημοκρατία στη χώρα.

ΜΑΪΟΣ

Ο Μάιος θα έχει αρκετές εκλογές στις οποίες η διεθνής ισορροπία δυνάμεων θα έχει σχεδόν εξίσου σημαντικό βάρος με τις εσωτερικές υποθέσεις κάθε χώρας.

Οι βουλευτικές εκλογές στη Βόρεια Ιρλανδία θα χρησιμεύσουν ως θερμόμετρο για ένα Brexit που δεν φαίνεται να τελειώνει ποτέ στο Ηνωμένο Βασίλειο, με τα σύνορα της Βόρειας Ιρλανδίας να αποτελούν βασικό στοιχείο των διαφορών με την ΕΕ και μια ευκαιρία για να συζητηθεί ξανά η ενοποίηση της Ιρλανδίας .

Στις Φιλιππίνες και την Αυστραλία, εν τω μεταξύ, οι εκλογές θα αναδείξουν την επιρροή της Κίνας και των ΗΠΑ στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού.

Στις Φιλιππίνες, ο συνδυασμός της υποψηφιότητας του Μπόνγκμπονγκ Μάρκος, γιο του πρώην δικτάτορα Φερντινάντ Μάρκος και της Σάρα Ντουτέρτε, κόρης του νυν προέδρου, φαίνεται ότι μπορεί να κερδίσει τις εκλογές. Αν αυτό συμβεί, οι Φιλιππίνες θα συνεχίσουν να κρατούν μια θέση ισορροπίας μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας.

Στην Αυστραλία, η συντηρητική κυβέρνηση έχει κινηθεί προς την πλευρά των ΗΠΑ για την αντιμετώπιση της Κίνας. Παρουσιάζει όμως φθορά από την διαχείριση της πανδημίας και των πυρκαγιών. Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις την δείχνουν πίσω από το Εργατικό Κόμμα, το οποίο είναι υπέρ μιας πιο ήπιας στάσης απέναντι στην Κίνα.

ΙΟΥΝΙΟΣ

Τον Ιούνιο, το εκλογικό ημερολόγιο του 2022 περιλαμβάνει μια νέα εκλογική διαδικασία στη Γαλλία, τις βουλευτικές εκλογές.

ΙΟΥΛΙΟΣ

Τον Ιούλιο, δύο αφρικανικές χώρες, το Κονγκό και η Σενεγάλη, πραγματοποιούν γενικές εκλογές, ενώ τον Αύγουστο σειρά έχουν η Αγκόλα και η Κένυα. Η σταθερότητα της Κένυας θα εξαρτηθεί από την διαφάνεια των εκλογών και την αποφυγή της μετεκλογικής βίας, όπως είχε συμβεί στις προηγούμενες εκλογές.

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ

Ο Σεπτέμβριος φέρνει μαζί του γενικές εκλογές στη Σουηδία, όπου θα αξιολογηθεί και πάλι η προέλαση ή η υποχώρηση των ευρωπαϊκών ακροδεξιών δυνάμεων.

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ

Μια άλλη χώρα της ΕΕ, η Αυστρία, θα αξιολογήσει επίσης τον πολιτικό παλμό της ευρωπαϊκής Δεξιάς τον Οκτώβριο με προεδρικές εκλογές μετά την πρόταση δυσπιστίας κατά του καγκελαρίου Κουρτς και την παραίτηση του το 2021. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν επανεκλογή του νυν προέδρου Αλεξάντερ Βαν ντερ Μπέλλεν.

Όμως, χωρίς αμφιβολία, το σημαντικότερο γεγονός του Οκτωβρίου θα συμβεί στη Βραζιλία. Μετά από μια καταστροφική διαχείριση της πανδημίας του κορωνοϊού, ο ακροδεξιός Ζαΐχ Μπολσονάρο θα προσπαθήσει να κερδίσει εκ νέου την προεδρία εναντίον του Λούλα ντα Σίλβα, ιστορικής φιγούρας του PDT και ο οποίος κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους είδε το Ανώτατο Δικαστήριο να ακυρώνει όλες τις ποινές που τον είχαν στείλει στη φυλακή.

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ

Ο Νοέμβριος χαρακτηρίζεται από τις ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ. Ο Τζο Μπάιντεν χρειάζεται την πλειοψηφία των Δημοκρατικών στο Κογκρέσο για να μπορέσει να προωθήσει μεταρρυθμίσεις. Η δημοφιλία του Μπάιντεν πέφτει, ενώ η αδυναμία ανάσχεσης του πληθωρισμού και αντιμετώπισης της πανδημίας, συμβάλλει σε αυτή την κατεύθυνση. Από την άλλη, οι Ρεπουμπλικανοί είναι διασπασμένοι ανάμεσα σε αυτούς που θέλουν να ακολουθήσουν την γραμμή του Ντόναλντ Τραμπ και σε αυτούς, που θα ήθελαν μια πιο μετριοπαθή πολιτική γραμμή.

Εκτός από τις ενδιάμεσες εκλογές στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Νοέμβριος θα έχει αρκετές εκλογές σε όλο τον κόσμο, όπως αυτές στο Μπαχρέιν, την Ισημερινή Γουινέα και τα νησιά Φίτζι.

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

Τον Δεκέμβριο, η Τυνησία φαίνεται έτοιμη να επιστρέψει στο μονοπάτι του κοινοβουλευτισμού μετά την αυταρχική στροφή του προέδρου της χώρας Κάις Σαΐντ, το 2021.

Αρκετές χώρες θα πραγματοποιήσουν σημαντικές εκλογές καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, αν και δεν υπάρχουν ακόμη συγκεκριμένες ημερομηνίες στο εκλογικό ημερολόγιο του 2022. Αυτή είναι η περίπτωση του συνταγματικού δημοψηφίσματος στη Χιλή, ή των γενικών εκλογών στη Μάλτα, το Τσαντ, το Μάλι ή το Νεπάλ. Και στην Αϊτή, έχουν προγραμματιστεί να διεξαχθούν βουλευτικές, προεδρικές και περιφερειακές εκλογές σε ένα πλαίσιο εξαιρετικά σοβαρής αστάθειας μετά τη δολοφονία του προέδρου της χώρας, Ζοβενέλ Μοΐζ , τον Ιούλιο του 2021, χωρίς συγκεκριμένη ημερομηνία.

Όσο για την Ελλάδα, οι εξελίξεις του πρώτου τετραμήνου του 2022, θα καθορίσουν αν θα υπάρξουν ή όχι πρόωρες εκλογές. Προς το παρόν, το Μαξίμου συνεχίζει να δηλώνει ότι οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας.

** Το κείμενο αυτό αποτελεί μέρος ενός μεγαλύτερου κειμένου που δημοσιεύτηκε χθες, 10 Ιανουαρίου, στην Huffington Post με τίτλο «Ημερολόγιο εκλογών και οι προτάσεις που θα καθορίσουν το 2022».