Η "Συμμαχία Πολιτών Πεύκης - Λυκόβρυσης" θυμάται και τιμά την 97η επέτειο από τη γέννηση του μεγάλου ποιητή,σε αντίθεση με τη Δημοτική Αρχή που - όπως τονίζεται στην ανακοίνωση - δεν βρήκε να πει ούτε μια κουβέντα.Ανακοίνωση του γραφείου τύπου της Παράταξης

      Από το γραφείο τύπου της "Συμμαχίας Πολιτών Πεύκης - Λυκόβρυσης" εκδόθηκε η παρακάτω ανακοίνωση:

      Εντελώς αθόρυβα για το δήμο μας πέρασε η 10^η Μαρτίου, η ημέρα που πριν από 97 χρόνια γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη ο Μανόλης Αναγνωστάκης, ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές της σύγχρονης Ελλάδας. Κρίμα γιατί η Πεύκη ήταν ο τόπος που επέλεξε ο ίδιος και η οικογένειά του για κατοικία, τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Και μετά το θάνατό του, το 2005, εδώ ζει ο γιός του, ο Ανέστης. Φαίνεται όμως ότι η πόλη μας δεν θέλει να ασχολείται και να προβάλει τις μεγάλες προσωπικότητες του δήμου μας. Κι αυτό είναι ένα θέμα στο οποίο η ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ, η δημοτική μας παράταξη θα επανέλθει, γιατί θεωρεί ότι είναι πολύ σοβαρό. Το ΠΕΑΠ το νομικό πρόσωπο του δήμου μας, που έχει την αρμοδιότητα του Πολιτισμού, αυτές τις ημέρες δεν έβγαλε ούτε μια ανακοίνωση για τον Μανόλη Αναγνωστάκη γιατί η πρόεδρος της είχε στραμμένο το ενδιαφέρον της σε ανακοινώσεις κατά της αντιπολίτευσης. Την οποία (αντιπολίτευση) προφανώς θέλει να …καθοδηγήσει στο τι θα λέει και τι θα πράττει.

      Να σημειώσουμε ότι στο δήμο μας, για να τιμηθεί η μνήμη του μεγάλου ποιητή, έχει υπάρξει έως σήμερα μόνο μια ενέργεια, η ονομασία της αίθουσας πολλαπλών εκδηλώσεων στο ισόγειο του Δημοτικού Θεάτρου. Κι αυτή έγινε τον Ιούνιο του 2009 επί δημαρχίας Γιάννη Θεοδωρακόπουλου, με μια λαμπρή τελετή που ολοκληρώθηκε με συναυλία του Αντώνη Καλογιάννη . Και μάλιστα κάποιοι είχαν τότε κάνει … αντιπολίτευση στην απόφαση.

     Να σημειώσουμε ότι ο Μανόλης Αναγνωστάκης, που έφυγε από τη ζωή στις 23 Ιουνίου 2005 είναι ένας από τους κορυφαίους ποιητές της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Ποιητής με πολιτική συνείδηση που φυλακίστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο για τις ιδέες του.

     Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1925, σπούδασε ιατρική, ειδικεύτηκε ως ακτινολόγος στη Βιέννη, το 1978 ήρθε στην Αθήνα και ως το τέλος της ζωής του έζησε στην Πεύκη (Κρήτης και Καραϊσκάκη).

    Εμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1942 και έως το 1971 δημοσιεύτηκαν 88 ποιήματά του. Από το 1983, που κυκλοφόρησε ιδιωτικά το αυτοβιογραφικό σχόλιο «Υ.Γ.», επέλεξε τη σιωπή. «Στο αλλοιωμένο τοπίο της εποχής μας δεν θα ξαναγράψω», είχε ξεκαθαρίσει.

    Ποιήματά του μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, ενώ πολλά από αυτά -με κορυφαίο το «Μιλώ» του Μίκη- μελοποιήθηκαν από συνθέτες όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Μιχάλης Γρηγορίου, ο Γιάννης Μαρκόπουλος και ο Δημήτρης Παπαδημητρίου.
Το 1986 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης, το 2002 με το Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας, ενώ αγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το 2018 η Βουλή των Ελλήνων διοργάνωσε μια μεγάλη έκθεση για τη ζωή και το έργο του με τίτλο «το θέμα είναι τώρα τι λες», την οποία είδαν χιλιάδες επισκέπτες, μεταξύ των οποίων οι μαθητές πολλών σχολείων.