Από το γραφείο τύπου της Λαϊκής Ενότητας εκδόθηκε η παρακάτω ανακοίνωση:
Συλλογικοί αγώνες για την κατάκτηση της πραγματικής ισότητας
Συμπληρώθηκαν ήδη 165 χρόνια από την πρώτη καταγεγραμμένη απεργία των γυναικών (08/03/1857) με αιτήματα τη μείωση των ωρών εργασίας, την ίση αμοιβή με τους άνδρες και τις ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και εργασίας. Παρά τα τόσα χρόνια όμως και τις αλλαγές στη νομοθεσία και στις κοινωνικές συνθήκες, η πραγματική ισότητα εξακολουθεί να είναι ζητούμενο.
Η καπιταλιστική κρίση που οδηγεί σε περιθωριοποίηση μεγάλου μέρους του πληθυσμού, επηρεάζει ιδιαίτερα τις γυναίκες, οι οποίες για λόγους παραδοσιακούς και κοινωνικούς – πολιτικούς υφίστανται σε μεγαλύτερο βαθμό τις συνέπειες της κρίσης. Παρά τη μορφωτική της εξέλιξη και την ανάδειξή της συχνά σε κεντρικές θέσεις εξουσίας, η πλειοψηφία των γυναικών εξακολουθεί να υφίσταται την ίδια άνιση μεταχείριση. Η ανεργία είναι πολύ μεγαλύτερη στις γυναίκες. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία ΟΑΕΔ (Ιανουάριος του 2022) οι καταγεγραμμένοι άνδρες άνεργοι είναι 405.839 (ποσοστό 36,48%), ενώ οι γυναίκες 706.712 (ποσοστό 63,52%)!
Οι ελαστικές μορφές απασχόλησης πλήττουν περισσότερο τις γυναίκες παρά τα συχνά αυξημένα σε σχέση με τους άνδρες προσόντα τους.
Η γυναίκα όμως και στην εργασία της αντιμετωπίζει μεγαλύτερα προβλήματα. Οι καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση που είδαν το φως της δημοσιότητας τον τελευταίο χρόνο, δεν είναι παρά μόνο η κορυφή του παγόβουνου αυτών που συμβαίνουν ή έχουν συμβεί. Σύμφωνα με στοιχεία της ΓΣΕΕ το 84% των γυναικών έχουν παρενοχληθεί στο χώρο εργασίας τους, αλλά παρά τις διαπιστώσεις κανένα ουσιαστικό μέτρο δεν έχει ληφθεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι η σύμβαση 190 της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας για την εξάλειψη της βίας και της παρενόχλησης στο χώρο εργασίας, που κυρώθηκε με το Ν. 4808/2021 μένει ανεφάρμοστη, διότι δεν έχουν δημιουργηθεί οι προϋποθέσεις για την προστασία των θυμάτων!
Η περσινή χρονιά όμως απέδειξε πόσο κακοποιείται η γυναίκα και στο οικογενειακό περιβάλλον. Μόνο στο 2021 διαπράχτηκαν 17 γυναικοκτονίες, ενώ το 2020 υπήρξαν (σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΑΣ) 5.413 καταγγελίες κακοποιητικής συμπεριφοράς και 5.221 το 2019. Στους πρώτους μήνες του 2022 έχουμε ήδη μία γυναικοκτονία, αλλά και άγριες κακοποιητικές συμπεριφορές εξαιτίας των οποίων κινδυνεύει η ζωή των γυναικών. Η ταξική διάσταση όμως είναι καθοριστική και στην έμφυλη βία. Γυναίκες που είναι εξαρτημένες οικονομικά, είναι πιο ευάλωτες σε κακοποιητικές συμπεριφορές. Η επαγγελματική κατοχύρωση λοιπόν και η βοήθεια από την Πολιτεία μέσω από τις κατάλληλες δομές, στελεχωμένες από ειδικούς επιστήμονες είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για να ξεφύγει μία γυναίκα από το κακοποιητικό περιβάλλον, να αντιμετωπίσει την βία και να διεκδικήσει το δικαίωμα για μία αξιοπρεπή ζωή.
Η οικονομική εξάρτηση, αλλά και προώθηση μέσα από τα συστημικά ΜΜΕ της σεξιστικής κουλτούρας, που παράγουν οι ιδεολογίες της κυρίαρχης πολιτικής τάξης, παρουσιάζοντας τα θύματα κακοποιητικής συμπεριφοράς ως υπεύθυνα για την κακοποίησή τους και προβάλλοντας επικίνδυνα σεξιστικά πρότυπα ως προς το ρόλο της γυναίκας, συμβάλλουν ιδιαίτερα στα φαινόμενα κακοποιητικής συμπεριφοράς.
Ιδιαίτερο πρόβλημα όμως αποτελεί και το trafficking, δηλαδή η εμπορία ανθρώπων. Το trafficking αποτελεί διεθνώς μία από τις μεγαλύτερες πηγές εσόδων οργανωμένων κυκλωμάτων, που έχουν άμεση σχέση και συνεργασία με πρόσωπα εξουσίας (διωκτικές αρχές, πολιτικούς) και για τον λόγο αυτόν παρά την εκτεταμένη δράση τους, βρίσκονται συνήθως στο απυρόβλητο. Εκτεταμένη εμπορία ανθρώπων γίνεται στους μετανάστες και τις μετανάστριες που αιτούνται άσυλο, οι οποίοι συνήθως από τον φόβο της επαναπροώθησης φοβούνται να προβούν σε συγκεκριμένες καταγγελίες. Γενικότερα παρά την έκταση του φαινομένου και τη νομοθεσία (Ευρωπαϊκή οδηγία 36/2011, που ενσωματώθηκε στην Ελληνική Νομοθεσία το 2014), ελάχιστες υποθέσεις φθάνουν στη Δικαιοσύνη και τιμωρούνται. Οι μετανάστριες γυναίκες αντιμετωπίζουν τριπλή καταπίεση, λόγω και της ξενοφοβίας και του ρατσισμού που επικρατεί.
Στα παραπάνω προβλήματα των γυναικών δεν υπολογίζεται η καθημερινή και συνεχής εργασία που προσφέρουν στην οικογένεια, διότι ακόμη και τώρα η γυναίκα εξακολουθεί να έχει την κύρια ευθύνη για την φροντίδα των παιδιών και των ενηλίκων. Όλα αυτά οφείλονται όχι μόνο στα παραδοσιακά πρότυπα, αλλά και στην κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού, στην κατάργηση του κοινωνικού κράτους και στην ιδιωτικοποίηση δημοσίων υπηρεσιών. Αποτέλεσμα αυτού είναι τα καθήκοντα κοινής ωφέλειας, τα οποία όφειλε να προσφέρει στους πολίτες του το κράτος, να τα αναλαμβάνει η οικογένεια και κυρίως οι γυναίκες. Γενικότερα είναι πολύ δύσκολο για μία γυναίκα να συνδυάζει εργασία, οικογενειακή και προσωπική ζωή, ενώ τα κυρίαρχα ΜΜΕ αποκρύπτουν τα προβλήματα, τα οποία οφείλονται και στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και προωθούν πρότυπα γυναικών που βρίσκονται σε ηγετικές θέσεις, οι οποίες όμως προέρχονται από τα ανώτατα κοινωνικά στρώματα. Τα προβλήματα λοιπόν είναι πολλά και απαιτούν μέτρα για την αντιμετώπισή τους. Συγκεκριμένα:
- Αντιμετώπιση της ανεργίας των γυναικών, εξάλειψη των διακρίσεων στους μισθούς και στα εργασιακά, δικαιώματα.
- Αλλαγή των πολιτιστικών προτύπων, που υποστηρίζουν και ενισχύουν τις αντιλήψεις περί ανισότητας των δύο φύλων, μέσα από την εκπαίδευση, αλλά και παρεμβάσεις στα ΜΜΕ που προβάλλουν προσβλητικά για τη γυναίκα πρότυπα.
- Πλήρης εφαρμογή με συγκεκριμένες νομοθετικές ρυθμίσεις, των συμβάσεων της Κωνστ/πολης και της 190 Σύμβασης της ΔΟΕ για την εξάλειψη της βίας και της παρενόχλησης στην εργασία.
- Νομική αναγνώριση της γυναικοκτονίας. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια, ότι ενδεχόμενη αύξηση των ποινών, αποτελεί πανάκια για την αποτροπή της βίας με δεδομένη και την εμπειρία, π.χ. στις Η.Π.Α. οι ποινές είναι πολύ σκληρές, αλλά η εγκληματικότητα πολύ μεγάλη.
- Αύξηση και ενίσχυση των δομών στήριξης των γυναικών και στελέχωσή τους με επιστημονικό προσωπικό, ικανό να προσφέρει την κατάλληλη βοήθεια.
- Οικονομική ενίσχυση στα θύματα βίας, μέχρι να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα. Πολλές γυναίκες δεν αποφασίζουν να φύγουν, ενώ κακοποιούνται, διότι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα επιβίωσης για τις ίδιες και τα παιδιά τους.
- Ενίσχυση των κρατικών δομών για τη φροντίδα παιδιών και ηλικιωμένων, απαραίτητη προϋπόθεση για τη δυνατότητα εργασίας των συζύγων.
Η Λαϊκή Ενότητα απαιτεί την υλοποίηση των παραπάνω αιτημάτων, τα οποία μπορούν να υλοποιηθούν μόνο μέσα από τους μαζικούς αγώνες των γυναικών.
Η Λαϊκή Ενότητα με αφορμή την 8η Μάρτη 2022 απευθύνει θερμό χαιρετισμό σε όλες τις γυναίκες, που διεκδικούν ίσα δικαιώματα στην εργασία, στην επαγγελματική εξέλιξη, στην ελπίδα για μια καλύτερη ζωή.
Στις 8 Μάρτη διοργανώνονται κινητοποιήσεις σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας, σε όλα τα μέρη του κόσμου. Στα πλαίσια αυτά η Λαϊκή Ενότητα στηρίζει τις κινητοποιήσεις που διοργανώνονται από κοινωνικούς φορείς σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας και καλεί σε μαζική συμμετοχή.
8 Μάρτη 2022
Ο αγώνας για πραγματική ισότητα συνεχίζεται
