Από την Δημοτική Συνεργασία Ελληνικού - Αργυρούπολης εκδόθηκε η παρακάτω ανακοίνωση:

         Όσοι/ες παρακολουθούν το θέμα του Ελληνικού, γνωρίζουν ότι η Lamda Development/Λάτσης «αγόρασε»/οικειοποιήθηκε μια έκταση περίπου 6.300 στρ έναντι 915 εκ. ευρώ, τα οποία οφείλει να αποδώσει στο δημόσιο σε βάθος 10ετίας από την στιγμή της οριστικής μεταβίβασης που έγινε πέρσι τον Ιούνιο.

Σε τρέχουσες τιμές το τίμημα είχε τότε υπολογιστεί περίπου στα 600 εκ. ευρώ.

Δηλαδή ο Λάτσης «αγόρασε» την έκταση αυτή με κάτι λιγότερο από 100 ευρώ/τμ.

       Πριν λίγες μέρες δημοσιεύτηκε (ΦΕΚ 4212 Β/9.8.22) η απόφαση του υπουργείου οικονομικών, που καθορίζει τις τιμές εκκίνησης και τους συντελεστές αυξομείωσής τους για τον προσδιορισμό της φορολογητέας αξίας (που κατά κανόνα είναι μικρότερη της πραγματικής/εμπορικής) των ακινήτων που βρίσκονται στο πρώην αεροδρόμιο και στην παραλία.

       Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι οι τιμές εκκίνησης κυμαίνονται από 3250 έως 8000 ευρώ/τμ.

Η σύγκριση των παραπάνω στοιχείων, δείχνει αβίαστα ότι το Ελληνικό μεταβιβάστηκε σε έναν ολιγάρχη έναντι «πινακίου φακής». Πρόκειται στην κυριολεξία για πλιάτσικο σε βάρος της δημόσιας περιουσίας.

       Θα πει κάποιος, ότι αυτό δεν είναι η πρώτη φορά που αναδεικνύεται, όχι μόνο για την περίπτωση του Ελληνικού, αλλά λίγο - πολύ για όλες τις ιδιωτικοποιήσεις που έγιναν τα τελευταία χρόνια ή είναι σε εξέλιξη.

Σωστά! Αν κάνουμε αυτό το σχόλιο, είναι γιατί εδώ δεν πρόκειται για τις καταγγελίες κάποιων «περίεργων» που είναι αντίθετοι με το ξεπούλημα, ούτε για εκτιμήσεις και στοιχεία που δημοσιεύονται σε οικονομικά έντυπα και ιστότοπους.

Αλλά για το ίδιο το κράτος που έρχεται και επιβεβαιώνει, το πώς γίνονται οι "σωστές δουλειές" και το πώς κάποιοι «με τον ιδρώτα τους» και «μεγάλα ρίσκα» αποκτούν τεράστιο πλούτο.

       Την ίδια στιγμή ο δήμαρχος Ελληνικού Αργυρούπολης δηλώνει περήφανος για τα οφέλη που θα έχει ο δήμος από την επένδυση του Ελληνικού.

       Το ότι αυτή εξελίχθηκε από τα πρώτα της βήματα, μέσα από πολλές/σοβαρές αυθαιρεσίες, χειραγώγηση, επιλεκτικές, σκανδαλώδεις διαδικασίες και ρυθμίσεις σε βάρος του δημόσιου, αυτό ουδόλως τον απασχολεί.

Το ότι θα χτιστεί μια νέα πόλη - «πράσινη» την βαφτίζουν - με τα όλα της, με όλα δηλαδή όσα έχει «ανάγκη» σήμερα και «διψάει» για αυτά η κοινωνία μας, όπως καζίνο, ουρανοξύστες, πολυτελείς κατοικίες, βίλες, γραφεία, ξενοδοχεία, τεράστια εμπορικά κέντρα κλπ, τον κάνει να νιώθει χρήσιμος.

Το ότι αυτή η λογική οικονομικής ανάπτυξης δεν έχει καμία θετική προοπτική για το λαό, τον αφήνει αδιάφορο, γιατί χρειάζεται πολύ χρόνο και κόπο για να αποδειχτεί αυτή η αλήθεια, ενώ το άμεσο είναι ότι κάποιοι ξεκινούν να βρίσκουν δουλειά τώρα.

       Εντυπωσιακό είναι επίσης το ότι ο δήμαρχος Ελληνικού Αργυρούπολης δηλώνει δικαιωμένος για τον αγώνα που έδωσε με συνέπεια για να προχωρήσει η επένδυση αυτή, κάποτε βαδίζοντας ένα μοναχικό δρόμο όπως λέει, δεχόμενος επιθέσεις, λάσπη κλπ.

       Στην πραγματικότητα όμως δεν έκανε τίποτα περισσότερο από αυτό που θα έκανε κάθε «σωστός» πολιτικός.

       Μετακινήθηκε από την «λάθος» πλευρά της ιστορίας, στη «σωστή» πλευρά της.

      Από το ρίσκο και τον κόπο του αγώνα για την αξιοποίηση του Ελληνικού προς όφελος του λαού, στο ασφαλές λιμάνι του συστήματος/κατεστημένου, πολιτικού, οικονομικού, μίντια, «ολομόναχος».

     Από τη θέση που υποστήριζε, ούτε ένα τετραγωνικό μέτρο τσιμέντο - όλο το Ελληνικό να γίνει πάρκο, στη θέση ναι σε όλα για να προχωρήσει η επένδυση.

O tempora o mores!