..
..
..
“Είναι ανάγκη να ζητήσουμε την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης από τους εταίρους μας, οι οποίοι θα συνδράμουν αποφασιστικά, ώστε να παράσχουν στην Ελλάδα το απάνεμο λιμάνι, που θα μας επιτρέψει να ξαναχτίσουμε το σκάφος μας με γερά και αξιόπιστα υλικά” δήλωνε ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, σαν σήμερα στις 23 Απριλίου 2010. Η ανακοίνωση της προσφυγής στο μηχανισμό στήριξης συνοδεύτηκε από το 1ο Μνηνόνιο, που ψηφίστηκε λίγες μέρες αργότερα και ήταν η τυπική έναρξη του κύκλου της λιτότητας, που ακόμα δεν λέει να τελειώσει.
Ακολούθησαν άλλα δύο Μνημόνια, συρρίκνωση του ΑΕΠ της χώρας, αύξηση του δημόσιου χρέους, ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και εθνικών βιομηχανιών, αμέτρητα “λουκέτα” επιχειρήσεων και χιλιάδες απολύσεις ενώ για πολλά χρόνια αποτελούσαν καθημερινότητα οι διαδηλώσεις και οι συγκρούσεις στην πλατεία Συντάγματος.
Την προηγούμενη δεκαετία, με την εφεύρεση του υποκατώτατου μισθού, ο κατώτατος μισθός έφτασε τα 440 ευρώ καθαρά. Ταυτόχρονα η ανεργία για χρόνια ήταν κοντά στο 30%, καταγράφοντας ποσοστό ρεκόρ με 27.4%. Όσο για τους συνταξιούχους, είδαν τους κόπους μιας ζωής να φεύγουν, δεχόμενοι συνεχείς μειώσεις στις συντάξεις τους. Φυσικά, όλα αυτά συνοδευόμενα από την τεράστια υποβάθμιση του κοινωνικού κράτους και των παροχών του κράτους προς τους φορολογούμενους.
Χαμηλότερος από το 2012 ο κατώτατος μισθός
12 χρόνια μετά η χώρα μας ακόμα να επιστρέψει στα προ κρίσης επίπεδα, παρά τις ατελείωτες “θυσίες” του ελληνικού λαού. Ο κατώτατος μισθός παραμένει χαμηλότερος από αυτόν που ήταν το 2012, όταν ήταν στα 751 ευρώ. Μόλις πριν μερικές μέρες ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, ανακοίνωσε την αύξηση του στα 713 ευρώ μεικτά από 1η Μαΐου.
Πλέον, με τη μνημονιακή περίοδο να αποτελεί θεωρητικά παρελθόν, 1 στα 2 νοικοκυριά δηλώνει αγωνία για την κάλυψη των αναγκών του ενώ πάνω από 3 στους 4 αναφέρουν αδυναμία πληρωμής των λογαριασμών τους, σύμφωνα με το πρόσφατο Ευρωβαρόμετρο. Την ώρα, μάλιστα, που τα μέτρα στήριξης της ελληνικής κοινωνίας φαίνεται πως δεν επαρκούν και απέχουν πολύ από τις ανάγκες των πολιτών, η Κομισιόν φέρνει στο προσκήνιο σιγά σιγά την επαναφορά των στόχων για τα πρωτογενή πλεονάσματα.
Με την ενεργειακή κρίση και το κύμα των ανατιμήσεων να απέχουν πολύ από την όποια κλιμάκωση, φαίνεται πως η “ανάσταση” της ελληνικής οικονομίας και της κοινωνίας θα αργήσει να έρθει.